همشهری آنلاین -یکتا فراهانی: بسیاری از بچه‌ها خجالتی هستند و در تعامل با دیگران مشکل دارند. کم رویی می‌تواند صفتی باشد که کودک از خانواده به ارث می‌برد یا پاسخی به یک موقعیت استرس زا.
وقتی خجالتی بودن کودکان آن قدر شدید باشد که زندگی روزمره آن‌ها را مختل کند یا مانع از برقراری ارتباط و دوست شدن آن‌ها با همسن و سالانشان شود، ممکن است بخشی از یک اختلال اضطراب اجتماعی باشد که باید بررسی و درمان شود.
به کودک نگویید خجالتی نباش!
دکتر بهزاد چاووشی، روان شناس بالینی و مدیر مرکز مشاوره ارگانیک مایندد در مورد چگونگی برخورد با کودکان خجالتی می‌گوید: «اشتباه‌ترین روش برای برخورد با بچه‌های خجالتی این است که از آن‌ها بخواهید خجالتی نباشند و خجالتشان را را بگذارند کنار و با اقتدار در جمع صحبت کنند!
بهترین کار در برابر بچه‌های کم رو آن است که آن‌ها را در عمل انجام شده قرار بدهید تا به زور هم که شده از نقطه امن خود بیرون بیایند و در معرض دید بقیه قرار بگیرند.
با کودکان خجالتی مهربان باشید و آن‌ها را نترسانید
به گفته این روان شناس، بسیار مهم است که با کودکان خجالتی برخورد خشن و شدید نداشته باشید. چون این گونه رفتارها می‌تواند اضطراب آن‌ها را تشدید و در نتیجه کم رویی آن‌ها را بیشتر کند.
به علاوه چنین رفتارهایی می‌تواند باعث شود کودکان خجالتی حتی گوشه گیرتر از قبل شوند؛ ضمن آنکه به این ترتیب از بزرگسالان اطرافشان هم بیشتر می‌ترسند. گاهی ممکن است این ترس چنان شدتی بگیرد که کودک به طور ناخودآگاه و برای فرار از محیط‌های اضطراب زا، دچار علائم جسمی مانند دل درد، اسهال، اگزما یا سردرد شود.
احساس امنیت، حمایت و درک والدین
دکتر چاووشی می‌گوید اگر به کودکان کم رو اجازه داده شود تا به روش خودشا ن احساس امنیت را تجربه کنند یا اگر به آن‌ها زمان بدهیم تا به تدریج و به آهستگی با موقعیت‌های مختلف اطرافشان خو بگیرند و احساس راحتی کنند، در نهایت کم رویی آن‌ها برطرف خواهد شد. به عبارت دیگر، با حمایت و درک والدین، کم روترین بچه‌ها هم به مرور و به تدریج می‌توانند نسبت به تجربه موقعیت‌های جدید مشتاق شوند.
با تشویق به کودکان خجالتی انگیزه تغییر بدهید
به گفته این روان شناس موضوع مهم در مورد کودکان خجالتی آن است که شما فقط کنارشان باشید تا خود آن‌ها، راهی برای مدیریت مواجهه با شرایط جدید مختلف کشف کنند.
در واقع به جای اینکه ما آن‌ها را مجبور به انجام کاری کنیم؛ بهتراست به گونه‌ای آن‌ها را برای رویارویی با اجتماعات مختلف ترغیب و تشویق کنیم تا خودشان تصمیم بگیرند چگونه فضا را برای معاشرت با دیگران آماده کنند. به این ترتیب خودشان تمرین می‌کنند و تصمیم می‌گیرند پذیرای شرایط جدید شوند.
نقش محیط و اجتماع؛ فضای مدرسه و رفتار معلمان
در نظر داشته باشید اگر کم رویی کودک عملکرد او را در مدرسه مختل نکند جای نگرانی ندارد. البته اگر کودکی به خاطر کم رویی در محیط مدرسه هم دچار مشکل شود، مشکل اصلی حتماً کم رویی او نیست، بلکه گاهی می‌تواند نشان دهنده آن باشد که فضای مدرسه و برخورد معلمان نیاز به تغییر دارد و آن‌ها باید برای رفتار صمیمانه‌تری داشته باشند و بهتر عمل کنند.
اگر کم رویی کودک باعث ضعف در عملکرد او شود و مشکلاتی را به دنبال داشته باشد، ریشه‌های آن باید بررسی و در صورت نیاز به متخصص مراجعه شود.
کودکان کم رو؛ مدیران موفق
دکتر چاووشی می‌گوید بچه‌های کم ر و قابلیت آن را دارند که در آینده، مدیران بسیار توانایی شوند. اما چگونه؟ در واقع می‌توان گفت شیوه مدیریتی آن‌ها متفاوت خواهد بود.
براساس تحقیقات انجام شده، با توجه به اینکه افراد کم رو در گذشته احساس کنار گذاشته شدن را به خوبی درک کرده‌اند؛ توجه بیشتری به نظر کارمندان خود نشان می‌دهند، اقدامات خود را با دقت بیشتری زیر نظر می‌گیرند و بیشتر اعضای تیم شان را به مشارکت تشویق می‌کنند.
در واقع مدیران کم رو، خودخواهی کمتری در مدیریت کسب و کار خود به خرج می‌دهند و همین نحوه مدیریت مشارکتی و برانگیختن همکاری بین اعضا، تأثیر قابل توجهی در پیشرفت آن‌ها خواهد داشت.
پس شاید بهتر باشد نگرش خود را نسبت به کم رویی کودکان تغییر و به آن‌ها اجازه پیشرفت بیشتر دهیم.
نظر شما